Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Quae cum essent dicta, discessimus. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio.

At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Nam ante Aristippus, et ille melius. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur.

Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; At certe gravius. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?